Σε έναν άνδρα η καλοήθης διόγκωση του μαστού που μοιάζει με γυναικείο χαρακτηρίζεται σαν γυναικομαστία. Η μεγέθυνση αυτή μπορεί να αφορά το μαζικό αδένα, το υποδόριο λίπος και το δέρμα. Είναι κάτι αντιαισθητικό για τους άνδρες διότι δεν έχουν την δυνατότητα να κρύψουν το στήθος τους και έτσι γίνονται αντικείμενο σχολίων. Μπορεί να χωριστεί σε δύο διαφορετικές κατηγορίες:

Στην ψευδογυναικομαστία: που μπορεί να οφείλεται σε εναπόθεση λίπους λόγω παχυσαρκίας, ή σε περίσσεια δέρματος μετά από απώλεια βάρους.

Στην αληθή γυναικομαστία: που οφείλεται σε πραγματικό πολλαπλασιασμό γαλακτοφόρων πόρων και του αδένος   Η ψευδογυναικομαστία μπορεί να υπάρχει σε παχύσαρκα άτομα και να μείνει και μετά την απώλεια βάρους. Αυτή είναι και η περίπτωση που χειρουργείται άμεσα, χωρίς δηλαδή να ψάξουμε για άλλα αίτια.

Στην αληθή γυναικομαστία προϋπάρχει μία ενδοκρινής διαταραχή η οποία πρέπει να εξετασθεί. Σε αυτήν την περίπτωση αν θεραπευτεί η αιτία και ακόμη παραμείνει η γυναικομαστία, θα χρειαστεί να χειρουργηθεί. Η διαταραχή αυτή μπορεί να είναι:
- Φυσιολογική: Σαν αποτέλεσμα φυσιολογικών μεταβολών των ορμονών.
- Νεογνική: Είναι διογκωμένοι οι μαστοί στα νεογνά κατά τη γέννησή τους. Οφείλεται σε ορμόνες της μητέρας και μετά από μερικές εβδομάδες υποχωρεί.
- Εφηβικοί: Μερική διόγκωση μαστών σε αρκετά αγόρια οφείλεται στην έκκριση ορμονών λόγω της φυσιολογικής ανάπτυξης. Η διόγκωση είναι μικρή, δεν δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα και φεύγει σε 1-3 χρόνια και δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.
- Κλημακτηριακή: Σε ηλικία που οι γεννητικές λειτουργίες του άνδρα εξασθενούν μπορεί σπάνια να εμφανισθεί διόγκωση των μαστών. Η ηλικία στην οποία μπορεί να συμβεί αυτό ποικίλει και μπορεί να χρειαστεί ενδοκρινολογική διερεύνηση.
- Ενδογενής: Από παθολογική δυσλειτουργία κάποιου αδένα. Στη περίπτωση αυτή χρειάζεται πλήρες ιστορικό, κλινική εξέταση και εργαστηριακές εξετάσεις για να βρεθεί η αιτία. Δε χρειάζεται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση αλλά πρέπει να θεραπευτεί η υπάρχουσα νόσος.
- Εξωγενής: Από φάρμακα. Γυναικομαστία μπορεί να προέλθει από ορμόνες, από ορισμένα διουρητικά, από ανταγωνιστές της αλδοστερόνης, από ισιοναζίδη, από ραδιενεργό ιώδια κ.α.

Επέμβαση
Ανάλογα με την περίπτωση γίνετε είτε ολική είτε τοπική αναισθησία και μέθη. Ολική γίνεται μόνο σε περίπτωση που απαιτείται αφαίρεση και του μαζικού αδένα.
Γίνονται δύο μικρές τρυπούλες στο δέρμα της περιοχής του μαστού μία στη κάθε πλευρά και με τη κάνουλα της Vibro-Lipo αναρροφάται το λίπος. Είναι σύντομη, ασφαλής και δεν αφήνει ουλές. Μετά την επέμβαση φοράτε έναν ειδικό κορσέ. Μπορείτε να πάτε σπίτι σας την ίδια ημέρα. Τα 2-3 ράμματα αφαιρούνται σε 8 ημέρες. Το οίδημα και οι εκχυμώσεις φεύγουν σε 1-2 εβδομάδες. Το τελικό σχήμα θα χρειαστεί ένα περίπου μήνα για να φανεί.
Σε περίπτωση περίσσειας δέρματος γίνεται αφαίρεση του με τομές γύρω από τη θηλή και στη συνέχεια προσεκτική συρραφή. Η τεχνική αυτή ελαχιστοποιεί τα μετεγχειρητικά σημάδια. 

Δρ. Ζήσης K. Μπουκουβάλας Πλαστικός Χειρουργός. Διευθυντής Πλαστικής Χειρουργικής νοσοκομείου «Metropolitan» Διευθυντής της εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής και Αντιγήρανσης "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ" Διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Με τον όρο κοιλιοπλαστική αναφερόμαστε σε επέμβαση στην κυρίως κοιλιακή χώρα που σκοπό έχει την αφαίρεση δέρματος και λίπους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μετά την επέμβαση ο ασθενής μία όσο το δυνατόν επίπεδη και λεπτή κοιλιά χωρίς εικόνα χαλάρωσης .   Η κοιλιοπλαστική είναι η μόνη ουσιαστική λύση στην αντιμετώπιση της περίσσειας δέρματος και υποδορίου λίπους στην περιοχή της κοιλιάς. Απαιτείται συνήθως γενική αναισθησία αλλά όταν η επέμβαση περιοριστεί σε διόρθωση της δερματικής ζώνης κάτω από τον ομφαλό και μόνον ( mini κοιλιοπλαστική ) μπορεί να γίνει και με τοπική αναισθησία και/ή μέθη.   Στην κανονική κοιλιοπλαστική απο μία όσο το δυνατόν μικρότερου μήκους περίπου οριζόντια τομή στην πρόσθια κοιλιακή χώρα, κάτω από το επίπεδο του εσωρούχου, γίνεται αποκόλληση του κοιλιακού τοιχώματος μέχρι και αρκετά ψηλότερα από τον ομφαλό. Εν συνεχεία γίνεται, εφόσον χρειάζεται, ισχυροποίηση του κοιλιακού τοιχώματος με κατάλληλη συρραφή και κινητοποίηση του δέρματος προς τα κάτω για να έρθει και να συρραφεί κατα τρόπο ώστε να επιπεδωθεί τελείως η κοιλιά . Ο ομφαλός δεν αλλάζει θέση, αλλά παραμένει στο ίδιο ακριβώς ύψος. Η επέμβαση έχει σαν αποτέλεσμα την αφαίρεση μεγάλης ποσότητας δέρματος και λίπους από την κοιλιά αλλά και την ισχυροποίηση του κοιλιακού τοιχώματος αποφεύγοντας έτσι τυχόν μελλοντικές κήλες. Πέρα δηλαδή από αισθητικό μπορεί να έχει και λειτουργικό αποτέλεσμα. Μετεγχειρητικά ο ασθενής φορά έναν ελαστικό κορσέ που υποστηρίζει το κοιλιακό τοίχωμα και βοηθά στην μονιμοποίηση του αποτελέσματος.   Με την αφαίρεση της περρίσειας των ιστών που ανεφέρθησαν η κοιλιοπλαστική επιφέρει μοναδική αλλαγή στην εικόνα του σώματος το οποίο μετά την επέμβαση δείχνει πάρα πολύ καλύτερο και νεανικό. Άλλωστε η μεγάλη κοιλιά επηρεάζει τον τρόπο ένδυσης αλλά και την στάση μας τόσο σε όρθια όσο και σε καθιστή θέση. Ιδιαίτερα δε σε ασθενείς που έχουν υποστεί κάποια βαριατρική επέμβαση ( μπαλονάκι, γαστρικός δακτύλιος, γαστρικό bypass) και έχουν απολέσει πολύ μεγάλο αριθμό κιλών η κοιλιοπλαστική είναι μονόδρομος στην προσπάθεια ανάκτησης ενός αισθητικά άρτιου σώματος.   Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν πάντοτε συνδυάζουμε την κοιλιοπλαστική με περιοχική λιποαναρρόφηση στις πλάγιες κοιλιακές χώρες αλλά και με γενικότερη λιποαναρρόφηση της κοιλιάς είτε στον ίδιο χρόνο με την κοιλιοπλαστική είτε σε προηγούμενο στάδιο αποκατάστασης εφόσον αυτό έχει επιλεγεί από τον ασθενή γιατί έτσι καταλήγουμε σε ακόμα καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.    

Dr. Ζήσης K. Μπουκουβάλας Πλαστικός Χειρουργός. Διευθυντής Πλαστικής Χειρουργικής νοσοκομείου «Metropolitan» Διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Για επιπλέον πληροφορίες στο:  www.anagennisi-sa.gr email: info@anagennisi-sa.gr

       Ολοένα και περισσότερες γυναίκες αναζητούν την διόρθωση του στήθους τους που αποτελεί διαχρονικό σύμβολο μητρότητας και ερωτισμού στην κοινωνία μας. Αυτή η διόρθωση έρχεται μέσα από την αυξητική μαστών. Συνήθως, χρησιμοποιούνται ενθέματα σιλικόνης τελευταίας τεχνολογίας που δεν δημιουργούν  προβλήματα στις ασθενείς και παράλληλα τους επιτρέπουν μελλοντικά τον θηλασμό. Η τεχνική που θα ακολουθηθεί εξατομικεύεται με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε ασθενούς. Η τομή μέσω της οποίας θα τοποθετηθεί το ένθεμα μπορεί να γίνει είτε στην υπομάστιο αύλακα που βρίσκεται στην πτυχή κάτω από το μαστό, είτε στο κάτω όριο της θηλαίας άλω που είναι η σκουρόχρωμη περιοχή που περιβάλλει την θηλή του μαστού.(Σπανιότερα η τομή μπορεί να αφορά την περιοχή της μασχάλης ενώ η τεχνική δια του ομφαλού αφορά ενθέματα παλαιάς τεχνολογίας και τείνει να εγκαταλειφθεί.) Το επίπεδο τοποθέτησης του ενθέματος  μπορεί να είναι κάτω από τον μαζικό αδένα, κάτω από τον μύ ή κάτω από την περιτονία του με την τελευταία τεχνική να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος λόγω του φυσικού της αποτελέσματος ,της αρμονικής εικόνας του μαστού και του μικρότερου ποσοστού επιπλοκών.                                

      Η εξέλιξη των τεχνικών και των μέσων στην Πλαστική Χειρουργική οδήγησε στην ανάπτυξη της τεχνικής subfascial, τοποθέτηση δηλαδή του ενθέματος κάτω από την περιτονία του μείζονος θωρακικού μυός. Πρόκειται για μία ριζοσπαστική τεχνική που συνδυάζει τα πλεονεκτήματα όλων των παλαιοτέρων χωρίς κανένα από τα μειονεκτήματά τους. Έτσι, ο μαστός μετά το χειρουργείο έχει ένα πάρα πολύ φυσικό αποτέλεσμα χωρίς να φαίνεται καθόλου ότι έγινε επέμβαση. Η αυξητική του μαστού με την νέα subfascial τεχνική είναι  μία επέμβαση που πέρα από την αποκατάσταση του στήθους, που είναι ταυτόχρονα κάτι το διαχρονικά ωραίο και επιθυμητό στο γυναικείο σώμα,  βοηθά και στην ανάταση της γυναικείας ψυχολογίας και την αναστήλωση της χαμένης (πολλές φορές) αυτοπεποίθησης.  

Dr. Ζήσης K. Μπουκουβάλας Πλαστικός Χειρουργός. Διευθυντής Πλαστικής Χειρουργικής νοσοκομείου «Metropolitan» Διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Για επιπλέον πληροφορίες στο:  www.anagennisi-sa.gr email: info@anagennisi-sa.gr